Wernisaż Wystawy „Księga Słów”

KSIĘGA SŁÓW
Wystawa prezentuje nieznane dzieła artysty z lat 9o- tych XX wieku-collage. akwarele, mikro obiekty i prace powstałe z fascynacji kaligrafią wschodu. Pokazana zostanie dokumentacja wideo, akcji użycia dymu jako tworzywa malarskiego z początku lat 90-tych ubiegłego wieku, oraz zdjęcia i artefakty działań performance.
Wystawie towarzyszyć będzie ścieżka dźwiękowa: słowno – muzyczna interpretacja wierszy artysty [Sprechgesang – Zuzanna Paluch dźwięki – Andrzej Dudek- Durer, MarKrz].
Jarosław Paluh inspirował się w swojej drodze twórczej ideami FLUXUS – z charakterystycznymi dla tego ruchu: uznaniem w działaniach sztuki czynnika przypadku, post-profesjonalizmu (tendencja, której można szukać już u dadaistów). Jego prace – szczególnie video i performance – cechuje spontaniczność, poczucie humoru, czasem ironiczna gra z przeszłością w nadawanych tytułach swoich dzieł. Jednak przy całym dystansie swoich działań artystycznych, jego sztuka okazała się również trafną refleksją i ważnym głosem w dialogu o sztuce : miejsce i roli w przestrzeni społecznej, poszukiwanie nowych form ekspresji wyrazu i podążanie drogą ENERGII – EMOCJII – KONTEKSTU – INTERSUBIEKTYWNOŚCI, odejściem od SPOŁECZEŃSTWA GUSTU.
Taka postawa prowadziła do kontestacji rodzącego się w Polsce lat 90- tych rynku sztuki opartego na mechanizmach ekonomii liberalnej – gdzie wartość dzieła sztuki była poddana działaniom KURATORA, który przyjmował rolę decydenta wartości i promował idee ESTETYKA kontra SZTUKA. Gdzie ESTETYKA była tworzona na potrzeby rynku a SZTUKA odrzucana jako wartość niesprzyjająca rozwoju handlu działami sztuki. W pracach artysty można też zauważyć refleksję nad humanistyką w czasach antropocenu i rodzącą się epoką PLANETARNĄ.
Tytuł Wystawy „KSIEGA SŁÓW” nawiązuje do serii prac kaligraficznych oraz notatek , które prowadził przez cały czas swojej aktywności twórczej. Swoisty dziennik – notatki, zbiór cytatów, gry słowne, stanowią archeologiczny wymiar poznawczy inspiracji artysty. W poezji, którą uprawiał łamał schematy znaczeniowe i morfologiczne wyrazów, tworząc nowe pola interpretacji słów używanych w języku potocznym, ale też przywołanych z innych języków – łacina, francuski.
Jego sztuka uaktywnia sposoby i metody czerpania z własnej kreatywności, czego rezultatem jest większa receptywność i świadomość twórcza oraz zmusza odbiorcę do aktywnego czerpania z przedstawionych przez artystę źródeł inspiracji.