Basen Świata

BASEN ŚWIAT – IDEA
Dominującą ideą dwudziestego wieku była idea nowoczesności. Nowoczesność wyznawana zarówno przez kapitalizm jak i komunizm zakładała, że człowiek jest w stanie zapanować nad całą ziemią, nad tym co materialne i tym, co żywe. Człowiek dwudziestego wieku popadł beztroskę. Z tego stanu wytrącały go jedynie katastrofy jakie dzięki jego beztrosce i zadufaniu w swoją wszechmoc pojawiały się co jakiś czas. I tak dwudziesty wiek zamiast stać się – jak zakładali wyznawcy nowoczesności – rajem na ziemi stał się wiekiem katastrof. Można wymienić wiele katastrof, które miały miejsce w dwudziestym wieku, ale najważniejsze to wojny i ludobójstwo, atastrofa atomowa i związane z nią zagrożenie i ostatnia katastrofa:
bomba cieplarniana w której aktualnie tkwimy. Basen jest tutaj metaforą świata i tego jak beztrosko ludzkość się zachowuje. Mamy tutaj oczywiście narratora, który jest Apokaliptykiem i próbuje beztroską ludzkość przywołać do porządku, co nie spotyka się z reakcją. Widowisko basen świat ma w sugestywny sposób przywołać naszą refleksję na temat tego w którym kierunku podąża ludzkość i czy jest to właściwy kierunek.

PROJEKT NOWOCZESNY KONTRA PROJEKT PONOWOCZESNY
PROJEKT NOWOCZESNY PRZERODZIŁ SIĘ W PONOWOCZESNĄ APOKALIPSĘ.
Projekt nowoczesny był skuteczny i szybko realizowany, ponieważ odrzucał wszelkie negatywne skutki i uciszał tych, którzy o tym – jak Humboldt – mówili. Projekt nowoczesny oddzielał to co ludzkie od tego co nie-ludzkie marginalizując sferę pozaludzką. To, co ludzkie miało w projekcie nowoczesnym (Oświecenie, Kapitalizm, Marksizm) żyć w stopniowo realizującym się (dzięki wysiłkowi człowieka) idealnym świecie. Paruzja miała się wydarzyć na naszych oczach. Nie brano pod uwagę bytów nie-ludzkich, poza-ludzkich, całej sfery rzeczywistości, która miała jedynie służyć człowiekowi. Nie myślano wtedy, że byty te mogą kiedyś stać się silniejsze od człowieka. W projekcie ponowoczesnym, którego autor jest nieznany:  dzieje się jak się dzieje sprawczość człowieka została zakwestionowana. Gorzej: człowiek okazał się bezsilny, wobec tego, co nie-ludzkie, popadł w wizje apokaliptyczne i stracił przekonanie, że cokolwiek może swoim działaniem zmienić. Oskarża poprzednie pokolenia, sam dokładając się do katastrofy. A tymczasem świat sam się organizuje według całkiem irracjonalnych praw rynku. Siła kapitału jest silniejsza niż skuteczność rządów państw. Człowiek utracił zaufanie do państwa jako organizacji sprawczej i popadł w indywidualizm, który jest prostą drogą do coraz większego zniewolenia. Bardzo groźna sytuacja, jeśli człowiek nie zrozumie, że w samotności nic nie zdziała, jeśli na powrót nie uwierzy w swoją pozytywną sprawczość. W czasach rewolucji hippiesowskiej The Living Theatre stworzył spektakl „Musimy poprzestać na tym, co nazywamy rajem na ziemi”, teraz czeka nas znacznie trudniejsze zadanie: „Musimy zatrzymać tykającą bombę termiczną”.

AKCJE, DZIAŁANIA, WARSZTATY, TWORZENIE IDEI I EKSPRESJA ARTYSTYCZNA
Stąd nasza propozycja wielostronnych działań artystycznych mających na celu uświadomienie społeczeństwom, że żyjemy na odbezpieczonej bombie termicznej, której mechanizm zegarowy tyka z coraz większą siłą. Doświadczamy tego na co dzień, gdy widzimy doniesienia o największej wyspie lodowej (większej od Majorki), która oderwała się od Antarktydy i dryfuje na oceanie. Kiedy dowiadujemy się, że na Grenlandii pada deszcz, że Niemcy przechodzą potworne nawałnice, które pustoszą ludzkie domostwa, że Grecja przeżywa niespotykane temperatury, których ludzie nie mogą znieść, a pożary mnożą się po całym kraju. Nawet w tak spokojnym klimacie jak polski dzieją się ulewy i trąby powietrzne jakich do tej pory nie notowano, a polskie pola stepowieją. Akcja artystyczna, którą proponujemy ma na celu poszukanie wokół siebie dostępnych, możliwych działań, które krok po kroku mogą powstrzymać rażenie bomby termicznej. Działania będą projektowane przez opisany poniżej scenariusz, ale ich podstawą będzie muzyka. To ona będzie ilustrowała narastające zagrożenie i stanie się kanwą zbudowania sugestywnego widowiska performatywnego pokazującego zagrożenia klimatu, a tym samym człowieka i jego habitatu (zwierzęta, rośliny, ziemie i morza, powietrze, ciemność i cisza – składniki dobrego życia).

BASEN
Basen jest światem, świat jest basenem. Początkowo sprawia wrażenie klubu tanecznego z muzyką na żywo. Wszyscy tkwią wewnątrz basenu. Basen jest wirtualny, stworzony i ograniczony przez wyświetlane wizualizacje, które są ciągami zmieniających się liczb. Kierunki i szybkość przesuwających się liczb na przezroczystych ścianach basenu będą się zmieniały wraz ze wzrostem dramaturgii dziejącej się wewnątrz basenu. Basen jest metaforą, jest światem, w którym żyjemy, choć już nie wiemy jaka jest jego zasada i po co żyjemy…

Przedsięwzięcie współfinansowane ze środków A2.5.1: Program wspierania działalności podmiotów sektora kultury i przemysłów kreatywnych na rzecz stymulowania ich rozwoju, realizowany w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO) Sfinansowane przez Unię Europejską NextGenerationEU.

Wpisy o podobnym temacie